Większość osób, zwykle po 40 roku życia, zauważa pogarszanie się ostrości widzenia z bliska. Jest to związane z fizjologicznym procesem starzenia się oczu i pojawieniem wady wzroku zwanej presbiopią. Wada ta polega na stopniowej utracie zdolności soczewki oka do akomodacji, czyli zdolności do ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w różnych odległościach od oka. W wyniku zmniejszenia zakresu akomodacji dochodzi przede wszystkim do pogorszenia ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w bliskiej odległości. Konsekwencją tych zmian jest uczucie zmęczenia oczu, trudności w odczytywaniu drobnego tekstu, zamazywanie się liter, itp.
Jeśli nie mamy innych wad wzroku i widzimy dobrze na dalsze odległości to zwykle wystarczy jedna para okularów zakładanych tylko do czytania lub komputera. Jednak w przypadku współwystępowania innych wad refrakcji i noszenia okularów na stałe postępowanie musi być inne.
Tradycyjne rozwiązania to dwie pary okularów – osobno do dali i bliży lub okulary dwuogniskowe. Okulary do czytania stają się niezbędne do wykonywania wszystkich czynności, w czasie których wzrok skupia się na przedmiotach znajdujących się w bliskiej odległości od oczu. Przedmioty te są wówczas widziane wyraźnie i ostro. Niestety, przy przenoszeniu wzroku na obiekty będące w większej odległości od oczu, okulary do czytania przestają być przydatne – nie zapewniają dobrego, wyraźnego widzenia rzeczy położonych daleko i w odległościach pośrednich. Wtedy trzeba je zdjąć i najczęściej zmienić na inne, dostosowane do widzenia w dal. W ten sposób konieczne staje się korzystanie z dwóch par okularów, a co gorsza ciągłe ich zmienianie i pamiętanie o każdej z nich. Nie jest to sytuacja komfortowa, sprawia wiele kłopotów i nie zapewnia wygodnego funkcjonowania.
Innym tradycyjnym rozwiązaniem, obecnie nieco rzadziej stosowanym, są okulary dwuogniskowe. Soczewki takie pozwalają widzieć ostro przedmioty będące zarówno daleko jak i blisko od obserwatora, kosztem jednak nieostrego widzenia w odległościach pośrednich. Problemem mogą stać się czynności wymagające szybkiego spojrzenia w dół np. przy chodzeniu po schodach, co jest związane z konstrukcją takiej soczewki, tj. ostrym przejściem pomiędzy strefami do dali i bliży.
Wszystkie z wymienionych problemów eliminuje technologia szkieł progresywnych, dając możliwość dobrego widzenia w całym zakresie odległości – bez przerw w obszarze ostrego widzenia.
Soczewka progresywna to taka soczewka okularowa, w której moc korekcyjna zmienia się płynnie w zależności od tego z jakiej jej części korzysta oko. Jeżeli wzrok skierowany jest na przedmioty znajdujące się w dużej odległości od użytkownika wówczas oczy ustawiają się w górnej części soczewki zapewniającej dobre widzenie dali. Przy patrzeniu na przedmioty będące blisko oczu wzrok skierowany jest na dolną część soczewki, która gwarantuje ostre widzenie bliży. Przy patrzeniu na obiekty średnio oddalone od oczu wykorzystywany jest środkowy obszar soczewki, tzw. kanał progresji. Obszar ten zapewnia płynne przejście pomiędzy dalą a bliżą oraz prawidłowe widzenie na odległości pośrednie.
Okulary progresywne wyglądają jak zwykłe okulary, bez żadnej linii podziału – jak w przypadku okularów dwuogniskowych – lecz umożliwiają ostre widzenia na różne odległości (np. czytając książkę w tych samych okularach możemy jednocześnie ostro widzieć telewizor). Jest to więc rozwiązanie najbardziej wygodne, nowoczesne i estetyczne.
Decydując się na zakup tego typu okularów warto pamiętać, że: Do okularów progresywnych, nawet tych najnowszych konstrukcji, musisz się zaadaptować. Zajmuje to – w zależności od osoby, rodzaju wady i typu zamontowanych soczewek – od kilkunastu minut do 14 dni.
Dobierając okulary progresywne bardzo ważne jest dokładne ustalenie mocy, precyzyjne ustalenie punktu bliży, punktu odległości pośredniej oraz wybór odpowiedniej konstrukcji, w zależności od potrzeb klienta i kształtu oprawy okularowej. Dlatego wybieraj renomowany zakład optyczny i soczewki znanych na rynku producentów.
Dr Michał Treliński
